معنی فرانسیس یاکوب

برنده نوبل پزشکی در سال 1965 میلادی

برنده نوبل پزشکی در سال 1965 میلادی

برنده نوبل پزشکی در سال 1965 میلادی

فیلسوف انگلیسی سده شانزدهم

بچه هاى حلبى آبادها

فرانسیس. [فْرا / ف ِ] (اِخ) (سَن...) از بزرگان روحانی مسیحی است. وی در سال 1182 م. در آسیسی که از شهرهای مرکزی ایتالیاست چشم به دنیا گشود. فرزند بازرگانی بزرگ بود و در جوانی زندگی بسیار خوشی داشت و هرچه را با پول به دست می آمد برای خود فراهم می ساخت. اما طبیعت حساس و تضاد موجود میان تجمل او و بی چیزی دیگران او را رنج میداد. در بیست سالگی بیماری سختی گرفت و پس از آنکه از بستر برخاست، همواره به دیدار بیچارگان و بیماران و به خصوص جذامیان میرفت. سرانجام از ثروت و ارث پدری خود چشم پوشید و جامه های فاخر خود را به یک لباس باغبانی بدل کرد و به صورت انسان بی خانمانی درآمد و به موعظه و هدایت دیگران پرداخت. دیر نپایید که مردمانی بدو گرویدند و او به همراه این پابرهنگان بی پول به گردش در اطراف کشور ایتالیا و تبلیغ تعلیمات مسیح پرداخت و تا سال 1229 م. بدینگونه زندگی کرد. (از تاریخ جهان تألیف اما پتر اسمیث صص 219-220). سن فرانسیس پایه گذار مکتبی است که پیروان آن فرانسیسکن خوانده میشوند. رجوع به فرانسیسکن شود.

فرانسیس بیکن. [فْرا /ف ِ ب ِ ک ِ] (اِخ) فرنسیس باکن. رجوع به باکن شود.

در طبیعت و اخلاق انسان هیچ ضعف و انحرافی نیست که با آموزش مناسب درست نشود.

پروردگار، در آغاز یک باغچه آفرید و براستی، این باغچه نابترین شادمانیهای انسان است.

مطالعه اجمالی و جزیی در فلسفه، فرد را به تفکر و بی دینی وا می دارد، اما اگر به فلسفه عمیق بیندیشد او را به سمت دین متوجه می سازد.

دوست از دوست حق گله گذاری دارد. گله گذاری دلیل دوستی و علاقه به دوام روابط نیکو است.

همه چشم امید به محبت دیگران دوخته اند و بیخبر از آنند که خود نیز می توانند عامل محبت برای دیگران باشند.

آنچه مردم را دانشمند می کند، مکاتبی که می خوانند نیست، بلکه چیزهایی است که یاد می گیرند.

خطاکارترین افراد کسانی هستند که عیب دیگران را می بینند.

در جهان هیچ عیبی آدمی را شرمگین تر از آن نمی کند که دیگران دروغش را کشف کنند.

همان گونه که بچهها از رفتن به تاریکی میترسند، مردم نیز از مرگ هراسانند.

گشادن عقده های درون در پیش دوستان دو تأثیر دارد؛ یکی آنکه شادی را دو برابر می کند و دیگر آنکه غم را دو نیم می سازد. زیرا آن کس که دوستان را در شادی خویش شریک می کند، سرور خاطرش بیشتر می شود و آن که غم دل به یاری همراه می گوید، بار اندوه خویش را سبک تر خواهد یافت.

بشر به طور معمول بر اساس سیرت خود فکر می کند و بر اساس دانش خود و افکار عمومی رایج سخن می گوید، اما عموماً بر مبنای عادت عمل می کند.

بد گمانی در افکار انسان مانند خفاش در میان پرندگان است که همیشه در سپیده دم یا هنگام غروب که نور و ظلمت به هم آمیخته است بال فشانی می کند.

مطالعه، انسان را کامل می کند، سخنرانی به او حضور ذهن و سرعت انتقال می دهد، اما نوشتن، انسان را دقیق می کند.

مرگ، این لطف را دارد که کاخ نیکنامی را بهرهی انسان میسازد و رشک و تنگنظری کسان را نسبت به وی نابود میکند.

شعر، قسمتی از دانش بشری است.

آدمی نمی تواند به طبیعت فرمان بدهد، مگر آنکه قوانین ابدی آن را بپذیرد. تنها با وجود چنین شناختی است که طبیعت فرمانبردار آدمی می گردد.

انسانیت نیازمند حقیقت است.

سرشت و بخت یک انسان در دستان خود اوست.

بیان پرسشی بجا، یعنی به نیمهراه خردمندی رسیدن.

بدتر از بیماری، وسیله ی مداوای آن است.

پول مانند کود است؛ نیک است در صورتی که پراکنده باشد.

دانش یعنی قدرت.

انسان دانا به جای آنکه در انتظار یک فرصت خوب در زندگی بنشیند، خود، آن را به وجود می آورد.

ما باید برای خوشبخت زیستن، موقعیت های مناسب ایجاد کنیم، نه اینکه در انتظار آن باشیم.

نخست، تاریخ سرزمین خودت را بدان، سپس تاریخ دیگران را بخوان.

کردار خوب آن است که بیشترین خوشی را برای بیشترین افراد فراهم کند.

با گذشت و بخشش، مشمول گذشت و بخشش می گردیم.

دانش، هنگامی که خرد از راهنمایی ناتوان باشد، چونان اسبی سرکش، سوار را این سو و آن سو میبرد.

داشتن یک دوست خوب، ناب ترین هدیه ی زندگی است؛ چرا که در دوستی، هیچ داد و ستد و دستمزدی در کار نیست.

خرد یعنی دنبال کردن بهترین پایانها با بهترین ابزارها.

عشق زمانی ادامه مییابد و پایدار میماند که دو انسان عاشق، همه چیز را با هم دوست داشته باشند، نه اینکه تنها یکدیگر را دوست بدارند.

500